Monday 31 August 2020

Mahabharat War

It is said in the texts that 80% of the fighting male population of the civilization was wiped out in the eighteen days Mahabharata war.

Sanjay, at the end of the war went to the spot where the greatest war took place; Kurukshetra.

He looked around and wondered if the war really happened, if the ground beneath him had soaked all that blood, if the great Pandavas and Krishna stood where he stood.

“You will never know the truth about that!” said an aging soft voice.

Sanjay turned around to find an Old man in saffron robes appearing out of a column of dust.

“I know you are here to find out about the Kurukshetra war, but *you cannot know about that war till you know what the real war is about*.” the Old man said enigmatically.

“What do you mean?”

*The Mahabharata is an Epic, a ballad, perhaps a reality, but definitely a philosophy*.

The Old man smiled luring Sanjay into more questions.

“Can you tell me what the philosophy is then?”
Sanjay requested.

Sure, began the Old man.

*The Pandavas are nothing but your five senses*,
sight,
smell,
taste,
touch
and sound...,

and do you know what the *Kauravas* are?
he asked narrowing his eyes.

*The Kauravas are the hundred vices that attack your senses everyday but you can fight them*... and do you know how?

Sanjay shook his head again.

“When Krishna rides your chariot!”

The Old man smiled brighter and Sanjay gasped at that gem of insight.

*Krishna is your inner voice, your soul, your guiding light and if you let your life in his hands you have nothing to worry*.

Sanjay was stupefied but came around quickly with another question.

“Then *why are Dronacharya and Bhishma fighting for the Kauravas, if they are vices*?”

The Old man nodded, sadder for the question.

It just means that as you grow up, your perception of your elders change. *The elders who you thought were perfect in your growing up years are not all that perfect. They have faults. And one day you will have to decide if they are for your good or your bad.  Then you may also realize that you may have to fight them for the good. It is the hardest part of growing up and that is why the Geeta is important*.

Sanjay slumped down on the ground, not because he was tired but because he could understand and was struck by  the enormity of it all.

*What about Karna*? he whispered.

“Ah!” said the Old man. “You have saved the best for last. *Karna is the brother to your senses, he is desire, he is a part of you but stands with the vices. He feels wronged and makes excuses for being with the vices as your desire does all the time.*

*Does your desire not give you excuses to embrace vices*?”

Sanjay nodded silently. He looked at the ground, consumed with a million thoughts, trying to put everything together and then when he looked up the Old man was gone....
disappeared in the column of dust.........leaving behind the great philosophy of Life!
Copy paste

Mr . Hamilton

Cape Town's uneducated surgeon Mr. Hamilton, who was awarded the honorary degree of Master of Medicine who could neither read nor write let's see how this is possible.
Cape Town Medical University has a leading position in the medical world.
The world's first bypass operation took place at the same university.

Master of Medicine awarded the honorary degree of who has never seen the face of school in his life.
Who could read an English word and could not write .....

But one morning in 2003, world-renowned surgeon Professor David Dent announced in the university auditorium: "Today we are awarding an honorary degree in medicine to the man who produced the most surgeons in the world." Who is an extraordinary teacher, and an amazing surgeon, and who studied medical science and surprised the human mind.

With this announcement, the professor took the name "Hamilton" and the entire auditorium stood and greeted the cross.

It was the biggest reception in the history of this university.

Hamilton was born in Sanitani, a remote village in Cape Town. His parents were shepherds, he wore goat skin, and he walked in the mountains barefoot all day, as a child, his father fell ill, so he left the sheep and goats and moved to Cape Town. Construction was underway at the University of Cape Town in those days.
He joined the university as a labourer. He would send home as much money as he could get after a hard day's work and he used to sleep in the open ground by chewing gram himself.
He worked as a laborer for many years. The construction process ended

He got the job of mowing the tennis court, ........
He arrives at the tennis court every day and starts mowing the lawn. ......

He did this for three years ...
Then came a strange turn in his life
And
He reached a point in medical science where no one else has ever been.

It was a mild, warm morning. "Professor Robert Joyce, researching giraffes, wanted to see:

"When a giraffe bends its neck to drink water, why doesn't it have a seizure?"

They laid a giraffe on the operating table, knocked him unconscious, but as soon as the operation started, the giraffe shook its head. So they needed a strong man to keep the giraffe's neck tight during the operation.

The professor came out of the theatre, 'Hamilton' was mowing the lawn in front, the professor saw that he was a healthy young man of strong stature. They beckoned him and ordered him to grab the giraffe's neck. "Hamilton" grabbed his neck.

The operation lasted eight hours. During this time, the doctor continued to take tea and coffee breaks, however "Hamilton" he stood holding the giraffe's neck. When the operation was over, he quietly went out and started mowing the lawn.

The next day the professor called him again, he came and grabbed the giraffe's neck and stood up, after which it became his routine. , He worked double for many months,
And he demanded some additional compensation for this duty and nor did he complain.

Professor Robert Joyce was impressed by his perseverance and sincerity and "Hamilton" is promoted from a mowing the tennis court to "lab assistant." He now came to the university, went to the operating theatre and helped the surgeons. This process continued for years.

In 1958 came another turning point in his life. This year Dr. Bernard came to the university and started heart transplant operations.

"Hamilton" became his assistant, during these operations, he went from assistant to additional surgeon.

Now the doctors operate and after the operation, he was given the task of stitching. He used to do excellent stitches. His fingers were clean and fast. He stitched fifty people in one day. While working in the operating theatre, he began to understand the human body more than surgeons . So the senior doctors gave him the responsibility of teaching the junior doctors.

He now began teaching surgery techniques to junior doctors. He gradually became the most important figure in the university. He was unfamiliar with the terms of medical science. But he was the best surgeon in the world.

The third turning point in his life came in 1970, when research on the liver began this year and he identified one such liver artery during surgery. ..... which made liver transplantation easier.

His remarks astonished the great minds of medical science.

Today, when a person has a liver operation in some corner of the world and the patient opens his eyes and sees the light the reward for this successful operation goes directly to "Hamilton".

"Hamilton" achieved this position with sincerity and perseverance. He was associated with the University of Cape Town for 50 years, in those 50 years he never took a vacation.
He would leave home at three o'clock at night, walk 14 miles to the university, and he would enter the theatre at exactly six o'clock. People used to fix their watches with his time.

He received an honour that no one in medical science has ever received.

He was the first illiterate teacher of medical history.
He was the first illiterate surgeon to train 30,000 surgeons in his lifetime.
He died in 2005 and was buried at the university and
It was then made compulsory for surgeons to pass out from the university after obtaining that degree go to his grave, take a picture and then get into practical life .... ”

*"You know how he got this position."*

*"Only one yes."*

The day he was called to the operating theatre to grab the giraffe's neck if he had refused that day, if he had said that day, I am a Grounds Maintenance Worker, my job is not to hold the giraffe's neck

It was a yes and an extra eight hours of hard work that opened the door to success for him and he became a surgeon.

"Most of us have been looking for a job all our lives. While we must find work. "

Every job in the world has one criteria and job is available only to those who meet the criteria while if you wanted to do work, you could start any work in the world in a few minutes and no power in the world would be able to stop you.

"Hamilton" had found the secret, he gave important to work rather than job. Thus it changed the history of medical science.

Imagine if he applied for a surgeon's job could he have become a surgeon? Never, but he put the hoe down and hold the giraffe's neck and became surgeon.

There are unemployed people fail because they just look for a job, not for a work.
The day you started working like "Hamilton" you will win the Nobel Prize and will become great and successful human beings.

*🌴MAKE A GREAT DAY🌴* Copy  Paste

Friday 28 August 2020

वह चिंदी पहले जैसी नहीं रही

दर्जी की दुकान
काटना - छाटना उसका काम
नित नए-नए कपडे
उनसे आकर्षक डिजाइनर पोशाक

छोटी छोटी कतरन कपडों की
जो कहलाती चिंदी
उनको वह फेंक देता
जब ढेर लग जाता
कुछ गरीब छांटकर ले जाते
गोदडी बनाने
गुडिया गुड्डे बनाने बच्चों वास्ते
बाकी कचरे के ढेर में

चिंदी को लगता
वह कितनी उपेक्षित
उसकी कोई अहमियत नहीं
अमीर तो कोई ऑख उठाकर न देंखे
बस गरीब ही कभी कभार
कपड़ा होकर भी वह बेकार
साफ सफाई और झाडन भी न कर सकती
चोर भी आए तो उसकी ओर नजर न उठाए

उसे पता नहीं था कि उसका भी कोई मूल्य
उसको तब एहसास हुआ
जब उसके मास्क बनने लगे
सबके चेहरों पर सजने लगे

क्या अमीर क्या गरीब
क्या अनपढ़ क्या पढा लिखा
क्या अस्पताल क्या घर
क्या धर्म क्या मजहब
सबको बचाती
सुरक्षा देती
कतरन अब मास्क बनाने के काम
अब वह चिंदी पहले जैसी नहीं रही
अब तो वह कोविड से रक्षा कर रहीं
हर वक्त साथ निभा रही

देखना है आंनदित होना है

हमारे बच्चे हमारे ही है
किसी और के नहीं
फिर क्यों अचानक लगता है
अब यह बदल गये
बदलाव तो प्रकृति का नियम है
वह तो होना ही चाहिए
नहीं तो गति रूक जाएंगी
अभिभावक बदलना नहीं चाहते
उनकी सोच नहीं बदलती
उनको एकाधिकार चाहिए
जैसे पहले था
पहले वह आपकी बात सुनता था
अब आपकी बारी है
नए जमाने के साथ चलना है
सोच बदलनी है
उसका अपना जीवन है
वह हमेशा बच्चा नहीं रहेंगा
उसका निर्णय उसका है
पहले केवल आप थे
आज उसके साथ और लोग भी जुड़े हैं
हमने इतना किया
हमने उतना किया
आपने जो भी किया
अपनी खुशी के लिए किया
उसका प्रतिदान मत मांगिये
आपने तो जीवन निर्माण किया है
उसके एवज में कुछ चाहना
यह तो निरा स्वार्थ है
बीज आपने बोया है
वह अब हरा भरा पेड़ बन चुका है
उसे अपनी मर्जी से लहलहाने दें
फलने फूलने दें
विस्तार करने दें
बाड लगाकर उसका विकास मत रोके
उसे कांटे छांटे मत
चुपचाप उसकी छांव में बैठे
आनंद ले
खुश हो देखकर

Wednesday 26 August 2020

क्या करें क्या न करें

माता जी का विश्वास
गजब है
हर रोज एक माला
करोना बाबा के नाम
अब बेचारी ठहरी भोली भाली
भक्ति भाव से विभोर
ताली बजी
थाली बजी
शंख बजा
दिया जला
मोमबत्ती जली
अब बेचारी को क्या समझ
खैर वह तो ठहरी
पुराने विचारों और पुराने जमाने की
नए और आधुनिक विचारधारा वाले भी
उस समय जोश में थे
गो करोना
गो करोना
कहते हुए
कुछ नाचे
कुछ गाए
हकीकत कुछ
फसाने कुछ
पहले बंद का विरोध
अब खुलने का विरोध
समझ नहीं आ रहा
सब गडबड
कब जिंदगी पटरी पर
अभी तो सब जगह  असमंजस
सारा जहां परेशान
यह करो या वह करो
की जगह कुछ न करो
बस करोना से डरो

Tuesday 25 August 2020

अंजान है सब

सुबह होती है
रात होती है
फिर अगले दिन वही सिलसिला
यह तो पहले भी होते थे
सही है
पर अब वह पहले जैसी बात नहीं
डर के साये में है जिंदगी
हर शख्स डरा हुआ
कब क्या हो
कहा नहीं जा सकता
कितने भी जतन करो
मास्क लगाओ
सेनिटाइज करो
सोशल डीशस्टिंग रखो
फिर भी
क्या जिन्होंने इसका प्रकोप झेला है
उन्होंने क्या इसका पालन नहीं किया ??
जान तो सबको प्यारी होती है
अपने लोग भी प्यारे होते हैं
अपने से ज्यादा फिक्र उनकी होती है
कोई भी यह जान बूझकर करना नहीं चाहेगा
फिर भी
हो गया
वह अमित शाह हो या अमिताभ बच्चन
सर्व सामान्य हो या गरीब
कुछ तो ऐसे ही घूमते हैं
बिना डर के
फिर भी वे महफूज हैं
तब क्या किया जाय
कितने दिन घर में ही बैठे रहेंगे
जरूरत है तो निकलना ही है
काम भी करना है
नहीं तो पेट पर बन आएगी
जो गए गाँव
वह वापस लौट रहे हैं
कैसे गुजर बसर होगा
सब अपनी जान हथेली पर लेकर बैठे हैं
ऐसा डर
इतना खौफ
पहले तो कभी नहीं दिखाई दिया
क्या कहा जाय
   हर शख्स डरा हुआ
   कब कहाँ से यह वायरस आ जाएं
  जानलेवा बन जाए
   गुलजार जिंदगी खो गई जाने कहाँ
   दोष किसका पता नहीं
   किससे आया
   किससे मिला
  वह कैसे जान सकते हैं
  जब स्वयं को ही पता नहीं
  यह क्या है
  सामान्य बीमारी या फिर वायरस का प्रकोप
  अंजान है सब
 
 
 
 
  

Saturday 22 August 2020

गणपति बप्पा मोरया

आ गए बप्पा
विघ्नहर्ता
सबका दुख हरने वाले
हर बार की तरह इस बार शोर शराबा नहीं
उल्लास  की लेकिन कमी नहीं
भावना तो पहले जैसी
उत्साह भी बरकरार
बप्पा को तो लाना ही था
सब कुछ पहले जैसा
पूजा पाठ
रोशनाई
सजावट
हाँ आना जाना नहीं
कोई बात नहीं
बप्पा तो आए हैं
आशीर्वाद भी देकर जाएंगे
सब पहले जैसा
फिर मिलना जुलना
जुलूस
जन समूह
जयघोष
ढोल ताशे नगाड़े
फिर ढम ढमा ढम
सब लोग करेंगे
ता ता थैया
गूंज रहेंगी
गणपति बप्पा मोरया

Sunday 16 August 2020

नवरोज मुबारक हो

पारसी तो पारस है भारत के
यह तो भारत माता के वैसे लाल हैं
जो अनमोल हैं
आए कहीं से समाहित हो गए
हिंदूस्तान में
यहाँ रहकर उन्होंने हर कर्तव्य अदा किया
माॅ भारती को गर्व है
स्वतंत्रता संग्राम का संघर्ष हो
औद्योगिक विकास हो
ये कहीं भी पीछे नहीं रहे
मैडम भिखाजी कामा
दादा भाई नौरोजी
जमशेद जी टाटा
होमी जहांगीर भाभा
नाना पालखी वाला
ऐसे न न जाने कितने
वाला , वाच्छा , नरीमन
यहाँ तक कि ज्योतिष में
बेजाद दारूवाला
और आज सबकी जबा पर जिसका नाम
वे हैं आदरणीय
   रतन टाटा
ये तो चंद नाम है
ऐसे न जाने कितनों का योगदान
शांतिपूर्ण अपना काम
न दंगा न फसाद
कानून का पालन करना
अन्याय तो कभी न सहना
सबकी आबादी बढ रही तो
इनकी घट रही
इनकी तो भारत को जरूरत है
नवरोज मुबारक हो
जीओ पारसी

Saturday 15 August 2020

सबसे प्यारा अपना हिंदूस्तान

यह मेरा वतन
यह मेरी मिट्टी
यह मेरी मातृभूमि
यह मेरी जननी
नहीं कर सकता
इससे कोई जुदा
तन मन धन
सब इससे जुड़ा
इस पर ही तो अधिकार मेरा
नहीं इसे कोई छीन सकता
न इससे अलग कर सकता
जन्म इसी मिट्टी में
खाक होना भी इसी मिट्टी में
जो भी है
जैसी भी है
मातृभूमि मेरी है
आन बान शान है
नहीं दूसरा देश सुहाता
दुनिया घूम भले ले
पर स्वर्ग तो यही है
हमारी ही जमी पर
हमारे ही अपनों के साथ
कितनी भी सुख सुविधा हो
कितना भी आलीशान हो
पर अपना घर तो अपना होता है
वहाँ हम मेहमान नहीं
स्वामी होते हैं
कुछ दिन के नहीं
हमेशा के
जन्मजात और जन्मसिद्ध अधिकार
तभी तो लगता है
सबसे प्यारा अपना हिंदूस्तान

झंडा ऊंचा रहे हमारा

देश हमारा
जान से प्यारा
सबसे न्यारा
तीन रंगों से बना तिरंगा हमारा
कितनी बोली कितनी भाषा
सबकी सब लगती है मीठी
कितने खान पान
कितने स्वाद
हर स्वाद है लाजवाब
कितने धर्म
कितने पंथ
हर की अपनी अपनी राह
सब मिलकर बन जाते एक
है खडा हिमालय एक
है तिरंगा एक
है देश हमारा एक
सब माॅ भारती की संतान
नहीं कोई भेदभाव
सबको है अधिकार
माॅ की गोद से सबको प्यार
देश पर सबका अधिकार
देश से सबको प्यार
उत्तर - दक्षिण
पूरब - पश्चिम
कश्मीर से लेकर कन्याकुमारी तक
एक ही नारा
झंडा ऊंचा रहे हमारा

तिरंगा का शान कभी न होगा कम

आ गया वह दिन
जश्ने-आज़ादी का दिन
हर साल यह आता है
कुछ नया नहीं है
जोश और उत्साह बढ जाता है
यह महसूस होता है
हम आजाद हैं

हाँ इस बार कुछ बदला बदला सा है
हम घर में बैठे हैं
वह पहले जैसी बात नहीं
वह चहल पहल नहीं
डर ने घेरा है
कब तक यह मंजर
कोई खबर नहीं

फिर भी सुकून है
हम अपने आजाद देश में है
घर में हैं जेल में नहीं
स्वतन्त्र हैं गुलाम नहीं
कुछ पाबंदी है
कुछ नियम कानून है
वह भी हमारी सुरक्षा हेतु

तय हमें करना है
कब क्या और कैसे करना है
मास्क पहनना
सोशल डीशस्टिंग का पालन करना
हाथ धोना
बिना कारण घर से बाहर न निकलना

आज यह हालात है
हमेशा नहीं रहेंगे
जश्ने-आज़ादी तो मनेगी
मन में
घर में
देश में
बस इस साल कुछ अलग
आजादी तो आजादी है
वह तो हमारी है
कैसा भी समय
कोई भी काल
तिरंगा का शान कभी न होगा कम

Thursday 13 August 2020

कान्हा और द्वारकाधीश

कान्हा और द्वारिकाधीश
मुरलीधर से सुदर्शनचक्रधारी तक के सफर में कृष्ण ने बहुत कुछ खोया भी है। उसका दर्द बयां करता एक छोटा सा प्रसंग।

कृष्ण और राधा स्वर्ग में विचरण करते हुए
अचानक एक दुसरे के सामने आ गए

विचलित से कृष्ण-
प्रसन्नचित सी राधा...

कृष्ण सकपकाए,
राधा मुस्काई

इससे पहले कृष्ण कुछ कहते
राधा बोल उठी-

"कैसे हो द्वारकाधीश ??"

जो राधा उन्हें कान्हा कान्हा कह के बुलाती थी
उसके मुख से द्वारकाधीश का संबोधन कृष्ण को भीतर तक घायल कर गया

फिर भी किसी तरह अपने आप को संभाल लिया

और बोले राधा से ...

"मै तो तुम्हारे लिए आज भी कान्हा हूँ
तुम तो द्वारकाधीश मत कहो!

आओ बैठते है ....
कुछ मै अपनी कहता हूँ
कुछ तुम अपनी कहो

सच कहूँ राधा
जब जब भी तुम्हारी याद आती थी
इन आँखों से आँसुओं की बुँदे निकल आती थी..."

बोली राधा -
"मेरे साथ ऐसा कुछ नहीं हुआ
ना तुम्हारी याद आई ना कोई आंसू बहा
क्यूंकि हम तुम्हे कभी भूले ही कहाँ थे जो तुम याद आते

इन आँखों में सदा तुम रहते थे
कहीं आँसुओं के साथ निकल ना जाओ
इसलिए रोते भी नहीं थे

प्रेम के अलग होने पर तुमने क्या खोया
इसका इक आइना दिखाऊं आपको ?

कुछ कडवे सच , प्रश्न सुन पाओ तो सुनाऊ?

कभी सोचा इस तरक्की में तुम कितने पिछड़ गए
यमुना के मीठे पानी से जिंदगी शुरू की और समुन्द्र के खारे पानी तक पहुच गए ?

एक ऊँगली पर चलने वाले सुदर्शन चक्रपर भरोसा कर लिया
और
दसों उँगलियों पर चलने वाळी
बांसुरी को भूल गए ?

कान्हा जब तुम प्रेम से जुड़े थे तो ....
जो ऊँगली गोवर्धन पर्वत उठाकर लोगों को विनाश से बचाती थी
प्रेम से अलग होने पर वही ऊँगली
क्या क्या रंग दिखाने लगी ?
सुदर्शन चक्र उठाकर विनाश के काम आने लगी

कान्हा और द्वारकाधीश में
क्या फर्क होता है बताऊँ ?

कान्हा होते तो तुम सुदामा के घर जाते
सुदामा तुम्हारे घर नहीं आता

युद्ध में और प्रेम में यही तो फर्क होता है
युद्ध में आप मिटाकर जीतते हैं
और प्रेम में आप मिटकर जीतते हैं

कान्हा प्रेम में डूबा हुआ आदमी
दुखी तो रह सकता है
पर किसी को दुःख नहीं देता

आप तो कई कलाओं के स्वामी हो
स्वप्न दूर द्रष्टा हो
गीता जैसे ग्रन्थ के दाता हो

पर आपने क्या निर्णय किया
अपनी पूरी सेना कौरवों को सौंप दी?
और अपने आपको पांडवों के साथ कर लिया ?

सेना तो आपकी प्रजा थी
राजा तो पालाक होता है
उसका रक्षक होता है

आप जैसा महा ज्ञानी
उस रथ को चला रहा था जिस पर बैठा अर्जुन
आपकी प्रजा को ही मार रहा था
आपनी प्रजा को मरते देख
आपमें करूणा नहीं जगी ?

क्यूंकि आप प्रेम से शून्य हो चुके थे

आज भी धरती पर जाकर देखो

अपनी द्वारकाधीश वाळी छवि को
ढूंढते रह जाओगे
हर घर हर मंदिर में
मेरे साथ ही खड़े नजर आओगे

आज भी मै मानती हूँ

लोग गीता के ज्ञान की बात करते हैं
उनके महत्व की बात करते है

मगर धरती के लोग
युद्ध वाले द्वारकाधीश पर नहीं, i.
प्रेम वाले कान्हा पर भरोसा करते हैं

गीता में मेरा दूर दूर तक नाम भी नहीं है,
पर आज भी लोग उसके समापन पर " राधे राधे" करते है". 🙏 COPY PEST
   

     कृष्ण का राधा को जवाब

नहीं राधा मैं तुम्हे भूला ही कहा था
मैं तो स्वयं को तुम्हारे पास ही छोड़ गया था
मुझे मथुरा तो जाना ही था
माता -पिता का कर्ज चुकाना था
उनको जेल में कैसे रहने देता
मामा कंस के अत्याचार से मुक्त करना था
प्रजा के प्रति कर्तव्य पूर्ण करना था
यमुना तो आज भी याद आती हैं
बचपन को कैसे भूल सकता हूँ

राजा का कर्तव्य था
बांसुरी कैसे बजाता
सुदर्शन चक्र को उठाना पड़ा
पांडव को अन्याय से बचाना था
बुआ कुंती को धीरज बंधाना था
राजसभा मे पांचाली का चीरहरण
यह समस्त नारी का अपमान
राधा यह कैसे देखता
मैं कैसे गोकुल मे बैठा रास रचाता

भगवतगीता का उपदेश केवल अर्जुन के लिए नहीं
यह समस्त मानव जाति के लिए था
सुदामा को भी मैं भूला नहीं
उनको तो मै सब कुछ बिन मांगे दे दिया
मित्रता को नया आयाम दिया
आज भी हमारी मिसाल दी जाती है

समाज को नई दिशा देनी थी
मैं युद्ध से कैसे दूर रहता
फिर भी मैंने शस्त्र नहीं उठाया
अपने ही भांजे और शिष्य अभिमन्यु की मृत्यु  को देखा
बुआ कुंती  के  जेष्ठ पुत्र भ्राता कर्ण को मरते देखा

माता गांधारी का शाप भी मुझे मिला
युद्ध तो निश्चित था
कब तक अन्याय पर अन्याय होते देखता
मैं तो आया ही था इसलिए मानव रूप में
जब - जब धर्म की  हानि  होगी यह तो होगा ही
जीत पांडवों की दोषी मैं बना

कर्म का महत्व जगत को समझाने वाला
मैं एक राजा का कर्म कैसे नहीं करता
मुझे दूख हो रहा था
पर महाभारत का युद्ध तो निश्चित था
जब -जब धर्म की हानि होगी
मुझे तो आना ही पड़ेगा
वहाँ गोवर्धन उठाया था उंगली पर
यहाँ सुर्दशन घूमा रहा था

मैं तुमको कैसे भूलता
मेरी मुस्कराहट मे तुम ही तो थी
गीता मे तुम भले ही न हो
पर आज भी मैं राधे श्याम ही के नाम से जाना जाता हूँ
राधा बिना तो मैं अधूरा ही हूँ।

यह जवाब मेरे द्वारा लिखा गया है.

Sunday 9 August 2020

एक परिचित व्यक्ति की कुछ बातें

अपने ही शर्तों पर जीना
हर चीज को करीने से रखना
हम जिससे जुड़े उसे मौल्यवान बना देना
जिस चित्रकला को हम एकाडमिक में उतना तवज्जों नहीं
उस चित्रकला के पीरियड में पूरी कक्षा सर झुकाए चित्रकारी कर रही
किसी विषय का सामान लाना भूल जाए पर ड्राइंग का नहीं
मजाल है कोई चूं कर दें
अनुशासन प्रिय
स्वयं भी अनुशासित और दूसरों से भी यही अपेक्षा
फिर वह खाने की बात हो या पहनने की
कभी भी किसी भी समय कुछ भी खा लेना
यह उनकी फितरत में नहीं
साडी पर सलवटें पडी कभी दिखी ही नहीं
घर भी एकदम करीने से
फिर चाहे वह किचन हो या गैलरी के पौधे
अपने कपडे स्वयं सीना
हर काम व्यवस्थित
यह तो एक कला के शिक्षक में ही हो सकता है
हाँ स्वभाव में कडकपन अवश्य
लेकिन जिसने पास से देखा है वह उनके मन के कोमल पहलू से भी अवगत होगा
झुकना भी कोई उनसे सीखे
जब कुछ बोल देती और बात न करने पर फिर पहल करती
क्या हुआ है बोल क्यों नहीं रही । गुस्से में है क्या ?
उनका कहना कि बच्चे भले गोल की जगह चौकोर चेहरा बनाए पर दूसरा कोई मदद नहीं करेंगा
खुद बनाएंगे और खुद सीखेगे
इस तरह न जाने कितनों को कला में पारंगत बनाया
माँ नहीं बनी पर ममता से भरपूर
छात्रों के लिए । अपने परिजनों के लिए भी
कहा जाता है न
जो आग में हाथ डालेंगा उसी का हाथ जलेगा
जो दूर खडा हो उसका क्या ?
तभी तो जब अनुशासन की बात आती थी तब सबसे पहले मिसेज जोग की याद आती थी
शायद यह मेरा अनुभव है कि मैं बहुत जूनियर और छोटी होने के बावजूद
विपरीत स्वभाव होने के बावजूद बहुत बातें होती थी यहाँ वहाँ की
गाॅसिप से दूर
जो मन में वही जुबान पर
दोहरा व्यक्तित्व नहीं
सामान्य और राजनीति पर
हम तो आमने-सामने बैठे हमेशा
उनके क्लास की हिंदी हमेशा मुझे मिली
और मैं भी सबसे पहले मार्क लिस्ट तैयार करती
क्योंकि उनका काम समय पर और सबसे पहले
मजाल है कहीं गडबड हो
लिखावट हो या मार्क्सशीट । एकदम नीट क्लीन
यहाँ तक कि उनका खाने का डब्बा और करीने से रखी रोटी
रतन नाम था उनका
सच में अनमोल शख्सियत थी
आज बहुत सी बातें याद आ रही है
जैसे लग रहा है
अभी डांटेगी फिर थोड़ी देर बाद
इधर आ । क्या हुआ ।बता
उनकी डांट में भी प्यार
ऐसा बहुत बिरले होते हैं
होते कुछ है और दिखते कुछ हैं
ममता और अनुशासन से भरी कठोरता
यह सबमें नहीं होती

भावपूर्ण श्रंद्धांजलि

Thursday 6 August 2020

मंदिर तो बनकर रहेंगा

मंदिर और वह भी करोना काल में
जब आर्थिक मंदी हो
अस्पताल बनना चाहिए
ऐसा तर्क है लोगों का
सही है अस्पताल होना चाहिए
पाठशाला होनी चाहिए
पर उसे रोका किसने

मंदिर पर तो रोक लगी थी
हम अपने अपने घरों में आराम से
हमारे भगवान को घर नसीब नहीं
तब धिक्कार है हम पर
सदियों से अधिकार नहीं मिला
राम जी हमारे तालपत्री के नीचे
यह कैसे सहा जा रहा था

और कोई धर्मावलंबी एतराज करें
तो कोई बात नहीं
पर एक हिन्दू एतराज करें
यह तो ठीक नहीं
आजकल बहुत से मैसेज सोशल मीडिया पर
बस अब बंद करो यह सब
मंदिर तो बनने दो
उसमें अडंगा मत लगाओ

अगर अब भी अक्ल ठिकाने नहीं आ रही
तब कुछ नहीं किया जा सकता
मंदिर तो बन कर रहेंगा

Wednesday 5 August 2020

मोदी है तो मुमकिन है

देश तो स्वतंत्र हो गया था
सभी देशवासियों को आजादी मिल गई थी
जन्मभूमि को स्वतंत्रता नहीं मिली
मस्जिद के साये में
अपने ही देश में बहुसंख्यक वर्ग का यह हाल
धर्म निरपेक्षता का इतना बडा खामियाजा
सब धर्मों के पवित्र स्थल
पर राजा राम के लिए जमीन नहीं
माता कैकयी का वचन तो चौदह बरस का था
फिर राम अयोध्या लौट आए
इस बार तो सदियों लग गए
बहुतों का प्रयास
बहुतों का त्याग
बहुतों की तपस्या
तब जाकर यह स्वर्णिम दिन आया है
भूमि पूजन संपन्न
अब तो मंदिर बने वह भी भव्य
अयोध्या का भाग्योदय हो
राम विचरण करें
आज एक सुकून मिला है
इनके पीछे जो भी लोगों का प्रयास है
सभी को धन्यवाद
योगी और मोदी ने आखिर यह कर दिखाया
अब तो बस यह इच्छा है
कब मंदिर में अपने राम लला को विराजमान देंखे
अब तो कह सकते हैं
     मोदी है तो मुमकिन है
जय श्री राम   जय सिया राम

जय श्री राम

आज आएंगे मेरे राम
अयोध्या सजी धजी तैयार
दीप फिर जगमग जगमग
हर हिंदू की आस्था
हर हिंदू का आदर्श
भारत में राम राज्य की कल्पना
हर भारतीय की आशा
सरयू जी अब और इतराएगी
अयोध्यावासी तो गौरवान्वित होंगे
हिंदुस्तान क्या
जहाँ भी हिंदू होगा
सारे विश्व से
आज सबके मुख से एक ही आवाज
    जय श्री राम 
जय जय राम   सीता राम

Tuesday 4 August 2020

मोह क्षणाचा

*कंडक्टरला साधे समजु नका  असाधारण असतो कंडक्टर.👇🏻*
*✍मोह क्षणाचा ✍*
    *एका शाळेतील एक शिक्षक सेवानिवृत्त झाले.तेंव्हा शासनाने तालुक्यातीलच एका नविन शिक्षकाची नेमणूक केली.ते शिक्षक त्या शाळेत रुजू होण्यासाठी एस.टी.बसने निघाले,कंडक्टरला पैसे दिले.आणि तो जागेवर बसला.कंडक्टरने तिकिटाचे पैसे घेतले व उरलेली रक्कम शिक्षकाला परत केली.तेंव्हा त्याच्या असे लक्षात आले की,त्यात 10 रु जास्त आले आहेत*.
   *दुर्बद्धी ते मना।कदा नुपजे नारायणा।।{तु}*
*शिक्षकांने असा विचार केला की आता कंडक्टर घाईत आहे.आपण थोड्या वेळाने पैसे परत करुया,काही वेळ झाला तरी कंडक्टर अजुनही कामातच होता.शिक्षकाच्या मनात दुसर्यंदा विचार आला की ,कंडक्टर घाईतच आहे.तर त्याला 10 रु परत केले काय अन नाही काय त्याला काय फरक पडेल?10 रु आपणास लाभ झाला असे समजू.आपण याचा काहीतरी सदुपयोग करु*.
    *शिक्षकाच्या मनात असे द्वंद्व चालु असतानाच शाळेचे गाव आले.एस.टी.तून उतरताना अचानक शिक्षकाचा हात खिशाकडे गेला.आणि त्यातून 10 रुपयाची नोट बाहेर आली व कंडक्टरला परत केली.व शिक्षक म्हणाले,अहो!तुम्ही मला घाईगडबडीत 10 रु जास्त दिले होते.*
*कंडक्टर हसुन म्हणाले,"गुरुजी!तुम्हीच या गावचे नवे शिक्षक आहात काय?"शिक्षक हो म्हणाले.त्यावर कंडक्टर बोलू लागले,गुरुजी,मी मुद्दाम  10रु जास्त दिले होते.मला पहायची खुप इच्छा होती,की ज्या वर्गात राष्ट्र घडते.त्या वर्गाचा शिल्पकार जसा बोलतो,जसा शिकवितो,तसाच आचरण करतो का?म्हणुन मी मुद्दाम 10रु जास्त दिले होते.मला आता कळून चुकले आहे की या गावांने ही कोवळी मुल ज्याच्या ताब्यात दिली आहेत.ती नक्कीच घडल्याशिवाय राहणार नाहीत.'गुरुजी मला क्षमा करा!एवढे बोलून कंडक्टरने बेल वाजवली........*
    *गुरुजींना आता घाम फुटला होता.ते आकाशाकडे पहात म्हणाले,ईश्वरा,10रु मोह मला किती महागात पड्ला असता.देवा तु खरच दयाळू आहेस.नोकरीच्या पहिल्या दिवशी माझी चाचणी घेतलीस आणि मला पात्र ठरवलस!*
    *"स्वार्थ,मोह,वाईट असतो.ज्या क्षणी मोहाने मन ग्रासते.त्याक्षणी मानव अधोगतीकडे फेकला जातो*.🙏🏻

सुप्रभात 🌸🌸Copy  Paste